سنت وحشتناک قتل نوزادان قبایل اتیوپی برای دفع بلا - وبلاگ گل یخ

به گزارش وبلاگ گل یخ، دیدم بزرگان قبیله دختر دو ساله را گرفته و با خود بردند. نوزاد و مادرش هر دو گریه می کردند، اما بزرگان قبیله قوی تر بودند و باید سنت را پاس می داشتند. آن ها نوزاد را در رودخانه غرق کردند.

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری وبلاگ گل یخ ، رایزنی فرهنگی ایران در اتیوپی به تازگی گزارشی را درباره رفتار غیرانسانی برخی قبایل بدوی اتیوپی تدوین نموده و آن را در اختیار خبررنگار ما قرار داده است. این گزارش یکی از اسناد ناراحت نماینده و روایت ظلم و ستمی است که در جهان امروز بر گونه انسانی روا می رود.

گزارش مذکور با این جملات آغاز می شود:

من دیدم عظیمان قبیله دختر دو ساله را گرفتند و با خود بردند و این در حالی بود که نوزاد و مادرش هر دو گریه می کردند، اما عظیمان قبیله قوی تر بودند و باید سنت را پاس می داشتند. آن ها دختر نوزاد را در رودهانه غرق کردند.

این قسمتی از داستان یکی از اهالی قبیله است که در خصوص سنت مینگی در قبایل خود سخن می گوید و این سنت هنوز نیز به قوت خود باقی است. یکی از دختران جوان قبیله داستان را اینگونه تعریف می نماید که این نخستین قتل یک دختر نوزاد بود که آن را دیده است و او در ایام فقط دانش آموز کوچکی بود. با مشاهده این قتل از زندگی ناامید شد و از مادرش سوال کرد که چه اتفاقی افتاده است؟ و مادرش پاسخ داد: گریه نکن، شاید روزی مجبور شوی، فرزندان خود را نیز به همین روش به قتل برسانی.

نام این دختر لاله است. او در سنین کودکی شاهد اجرای سنت مینگی در دهکده خود در دره اورومو در جنوب غربی اتیوپی بود. لاله در حال حاضر 36 سال سن دارد و داستانی را که دو دهه قبل شاهد آن بوده را تعریف می نماید، اما این سنت وحشیانه هنوز هم اتفاق می افتد و از یادآوری آن غم و اندوه بر چهره اش نمایان می شود.

مینگی در زبان امهریک به معنی کودک نفرین شده است و اهالی قبیله به منظور جلوگیری از شر و محافظت از جامعه قبیله دست به قتل این نوزادان می زنند. مادر لاله به وی گفته بود که مینگی جزئی از فرهنگ ماست و باید آنرا بپذیریم.

این سنت شامل حال تمام دختران و پسران نوزاد می شود و در حال حاضر نیز قبایل کارا، هامر و بنا آن را اجرا می نمایند. برآورد ها نشان می دهد که هر سال در حدود 300 کودک به دلیل نفرین مینگی جان خود را از دست می دهند.

بچه ها به دلایل مختلف مینگی در نظر گرفته می شوند. نوزادان به دنیا آمده که دندان های بالایی آن ها زودتر از دندان های پائینی رشد نمایند و یا بچه های که ناشی از بارداری قبل از ازدواج و یا ازدواجی که مورد تأیید عظیمان قبیله قرار نگرفته است و یا نوزادنی که بصورت دوقلو به جهان بیایند اعتقاد بر این است که این بچه ها نفرین شده بوده و باید کشته شوند. عظیمان قبایل فکر می نمایند اگر اجازه زندگی به این نوزادان داده شود، آن ها می توانند باعث بیماری، خشکسالی و جنگ شوند، بنابراین باید بمیرند.

آن ها به طور معمول توسط عظیمان قبیله کشته و یا در رودخانه غرق می شوند. همچنین پرتاب کردن بچه ها از ارتفاع بسیار زیاد به پایین یکی دیگر از روش های اجرای این سنت زشت و وحشیانه است. برخی اوقات نیز آن ها در دشت ها و بیابان ها رها می شوند تا از گرسنگی بمیرند و یا توسط حیوانات وحشی خورده شوند و یا با خاکی که در دهان آن ها پر می شود خفه شوند.

این روش ها وحشتناکند، اما متاسفانه در فرهنگ دره اورومو وجود دارد و اغلب از آن به عنوان آخرین مرز وحشی گری در آفریقا یاد می شود.

لاله، از قبیله کارا شرح می دهد که تاریخ این رفتار قبیله ها به داستانی که در گذشته دور رخ داده، باز می شود. صد ها سال پیش کودکی به دنیا آمد و دندان های بالای فک وی در ابتدا ظاهر شد اهل قبیله فکر می کردند که این اتفاق بسیار عجیب است و ممکن است بیانگر یک نفرین باشد.

وقتی کودک عظیم شد، خشکسالی و قحطی تمام منطقه را فرا گرفت و عده زیادی از مردم از گرسنگی مردند؛ بنابراین عظیمان قبیله مسئله قحطی موجود را به آن پسر بچه ربط دادند و پس از آن نام آنرا مینگی و یا نفرین شده نهادند. عظیمان سه طایفه عظیم کارا، هامر و بنا جمع شدند و تصمیم گرفتند که تمام مینگی ها را از آن تاریخ به بعد از بین ببرند.

افرادی که بچه ها مینگ را می کشند، افراد بدی نیستند. این فرهنگی است که سال هاست وجود داشته و آن ها واقعاً به آن اعتقاد دارند و طبق سنت خود رفتار می نمایند. این گونه است که آن ها خشکسالی و بیماری ها را شرح می دهند.

لاله در یک کلبه روستایی عظیم شد و می دانست گاو ها را چگونه برای چریدن به صحرا ببرد و حیوانات وحشی را چگونه برای بدست آوردن غذا شکار کند. در سن 9 سالگی پدرش از عرف موجود قبیله سرپیچی کرد تا او را به مدرسه ای که توسط مبلغان سوئدی اداره می شود، بفرستد. وی یکی از اولین فرد قبیله خود بود که تحصیلات غربی را دریافت کرد و سالانه چندین بار با طی کردن 65 مایل به خانه روستایی خودشان بر می گشت. در یکی از این سفر ها در سن 15 سالگی بود که شاهد مرگ دختر دو ساله بود. او دندان های مینگی داشت، زیرا دندان های او ابتدا در فک فوقانی ظاهر می شدند.

سپس او در آنجا با خود عهد کرد تا جلوی کشتار این بچه ها را بگیرد. او به عنوان معلم آموزش دید و در کنار همسرش گیدو، موسسه خیریه Omo Child را تأسیس کرد. آن ها 9 سال گذشته را صرف آموزش جوامع قبیله ای و نجات بچه ها محکوم به مرگ کردند.

برای لاله که اکنون 36 سال سن دارد، این یک جنگ جدی برای زندگی بوده است، اگرچه او از بیان جزئیات امتناع می ورزد و تعیین است که او و والدین حامی وی با تهدید های مرگ زیادی توسط مردم قبیله روبه رو هستند.

وی گفت: حتی پرسیدن سؤال از مسئولان قبیله در این خصوص یک تابو بود و مردم هم از سنت شکنی عصبانی می شدند و حرف هایی را که من علیه این سنت می گفتم، کسی نمی پذیرفت. این برای زندگی من خطرناک بود وقتی با عظیمان در ملاء عام بحث کردم، به آن ها گفتم مینگ یک نعمت است و به طور کلی بچه ها یک نعمت هستند، آن ها آینده جامعه ما هستند.

لاله ادامه داد: در طول جلساتی که با عظیمان قبیله کارا داشتم، از آن ها پرسیدم: چه کسی گناهکار است، والدینی که قبل از ازدواج رابطه جنسی داشته اند یا کودک به دنیا آمده؟ کودک بی گناه است پس چرا کودک را می کشیم؟ چرا والدین به دلیل نقض قانون قبیله در خصوص رابطه جنسی قبل از ازدواج مجازات نمی شوند؟

عظیمان قبیله وقتی دیدند که لاله می خواهد بچه ها را نجات دهد و برای آن ها یک خانه پیدا کند، نهایتاً به حرف او گوش دادند. لاله در سال 2012 پیروز شد مینگ را در درون قبیله کارا متوقف کند.

مراسمی رسمی برای انتها دادن به انتها مینگ برگزار گردید که پس از آن طوفان گرد و غبار وحشتناکی در منطقه کارا پراکنده شد و باران های بسیار زیادی آغاز به باریدن کرد و عظیمان قبیله آن را به عنوان یک نعمت دریافتند. با این حال، قتل های آیینی هنوز هم در قبایل هامر و بنا ادامه دارد.

لاله با خیریه خود Omo Child، با افراد جامعه صحبت می نماید تا کوشش کند افراد جامعه مجبور به تجدید نظر در سیاست های خود شوند. او همچنین با آن ها مذاکره می نماید تا به او اجازه دهد تا جوانان مینگ را برای ماندن در یتیم خانه خود در جینکا ببرد.

از سال 2008، او 50 کودک را که اکنون بین 16 ماه تا 15 سال سن دارند، نجات داده است. آن ها به مدرسه شهر رفته و در کلاس ها شرکت می نمایند و بسیاری از آن ها هنوز با خانواده ها و جوامع خود در تماس هستند. آن ها اکنون یکی از بهترین اعضای قبیله های خود هستند و امیدوارند که بتوانند در عظیمسالی به قبیله خود برگردند. این سنت در یک منطقه دورافتاده و غیرقابل دسترس وجود داشته و تا حد زیادی توسط زندگی مدرن و تأثیرات بیرونی آن دست نخورده است.

لاله گفت: بیشتر جوانان در حال تغییر فرهنگ و روشنگری هستند، اما این افراد مسن تر هستند که به سنت ها پایبندند و خود را ملزم به اجرای آن می دانند.

وی می گوید: ما می توانیم بچه های زیادی را در این قبایل نجات دهیم، زیرا مردمان آن قبایل هنوز هم فکر می نمایند که یک نفرین وجود خواهد داشت. من به آن ها می گویم اجازه دهید من آن نفرین را (کودک) را از شما بگیرم و آن ها این چنین می نمایند. مردم فکر می کردند که به خاطر این کار خواهم مرد و بنابراین آن ها بسیار متعجب می شوند که هنوز زنده ام. برخی اوقات زنی که می دانند فرزند مینگی به جهان خواهد آورد، به جینکا می آید تا کودک خود را تحویل و یا موعد زایمان را اعلام نمایند.

یکی از این نجات یافته ها یک دختر تازه متولد به نام تینسا بود که از یک مادر بدون همسر به دنیا آمد. لاله گفت: او در کلبه مانده بود تا بمیرد. اما دوست من Bonna Shapoo به مدت دو هفته به او آب داد در حالی که ما با قبیله مذاکره می کردیم تا او را از آن ها بگیریم. وقتی با آن ها به توافق رسیدیم، از این کودک چیزی بیش از یک اسکلت باقی نمانده بود. ما او را به بیمارستان رساندیم و پزشکان گفتند احتمال زنده ماندن او بسیار کم است. اما ما دعا کردیم و خوشبختانه خدا او را شفا داد. اکنون تینسا پنج ساله است و کودک بسیار پر جنب و جوش است، اما بسیاری از بچه ها وجود دارند که نمی توانند نجات یابند. ما همواره نتوانسته ایم بچه ها را از مینگ نجات دهیم. این سنت هنوز هم اتفاق می افتد. ما وسیله نقلیه نداریم و گاهی اوقات خیلی دیر از اخبار آگاه می شویم و یا گاهی اوقات خانواده ها خود نمی خواهند کودک نجات یابد، زیرا هنوز ترس از قحطی و خشکسالی دارند و این بسیار غم انگیز است. اما هنگامی که ما یک کودک را نجات می دهیم این یک زندگی جدید است و من بسیار خوشحالم، چون بچه ها را می بینم، بنابراین به روشی باور دارم که خواهران یا برادران خود را نجات داده ام و آن ها هنوز زنده هستند.

لاله اعتقاد دارد روزی خواهد آمد که مینگ متوقف شود، اما شک دارد که در طول عمر وی این اتفاق روی دهد.

منبع: مهر

4127