رازی که در جمجمه یک زن پنهان بود - وبلاگ گل یخ

به گزارش وبلاگ گل یخ، تهران (پانا) - جمجمه زنی مربوط به 9000 سال پیش از یک تغییر عمدی در جمجمه بعضی انسان ها در دوره ای از عهد باستان پرده برداشته است.

به گزارش ایسنا، در میان یافته های باستان شناسی تپه عبدالحسین (واقع در شهرستان دلفان استان لرستان)، جمجمه یک انسان مربوط به حدود 9000 سال پیش، یعنی دوره نوسنگی پیش از سفال شناسایی شد؛ جمجمه ای با تغییر شکل تعمدی در پیرامون آن.

اسکلت این فرد براساس ویژگی های ریخت شناسی لگن خاصره و جمجمه به یک زن 30 تا 40 سال مربوط است. قامت این فرد بر مبنای اندازه گیری استخوان ران، بین 157 تا 165 سانتی متر تخمین زده می گردد.

ویژگی اصلی اسکلت این زن، تغییر شکل عمودی جمجمه است، به طوری که حدس زده می گردد جمجمه این فرد در زمان نوزادی با دو باند پهن بسته شده و در نتیجه سمت جلویی (پیشانی) و پس سری جمجمه، باریک و درازتر از حالت عادی شده است.

به سبب بستن باند، آثار فرورفتگی و عمیق شدن جداره (استخوان گیجگاهی و ابتدای آهیانه) و به وجود آمدن برآمدگی در بخش جلویی جمجمه دیده می گردد.

سنت شکل دهی تعمدی به جمجمه در دیگر محوطه های نوسنگیِ همزمان با عبدالحسین نظیر تپه گنج دره واقع در کرمانشاه و علیکُش واقع در ایلام نیز شناسایی شده است.

آنالیز های مردم شناسی در جوامع بومی امروزی که چنین رسومی در آن ها رواج دارد و همچنین تحلیل و تفسیر شواهد باستان شناسی نشان می دهد که احتمالا تغییر شکل عمدی جمجمه در عهد باستان با اهداف ویژه اجتماعی، آیینی و زیبایی شناختی برای شاخص کردن افراد از دو جنسیت مرد و زن و یا گروه خاصی در جامعه انجام می شده است.

آزمایش ایزوتوپ دندان اسکلت های تپه عبدالحسین نشان می دهد که رژیم غذایی مردم آن دوره سرشار از غلات بوده که شاخصه کشاورزان است.

تپه عبدالحسین در شهرستان دلفان، استان لرستان واقع شده است. این تپه دارای آثاری از یک روستای اولیه از دوره نوسنگی ـ اواخر هزاره نهم تا اواسط هزاره هفتم پیش از میلاد ـ است. این محوطه در سال 1357 کاوش شد که در نتیجه، آثار سکونتی از هر دو دوره نوسنگی بدون سفال و با سفال پیدا شده است.

جمجمه این زن اکنون در موزه ملی ایران نگهداری می گردد.