نسیم ادبی: چرا از فضای مجازی استفاده نکنیم؟! - وبلاگ گل یخ

به گزارش وبلاگ گل یخ، نسیم ادبی که با اجرای تئاتر آنلاین کاملا موافق است، می گوید: وقتی همه چیز زندگی ما به صفحات مجازی منتقل شده، چرا از این فضا برای اجرای تئاتر استفاده نکنیم.

به گزارش وبلاگ گل یخ، این بازیگر که تجربه بازی و کارگردانی تئاتر در فضای مجازی را دارد در مصاحبه با ایسنا تاکید می نماید که اجرا در فضای مجازی لازمه زندگی امروز و مدیومی تازه است که قرار نیست جایگزین اجرای صحنه ای تئاتر شود.

ادبی می گوید: به نظر می رسد که داریم وارد دوره تازه ای می شویم که مختصات خاص خود را دارد همچنانکه روزگاری مردم برای دریافت اخبار، روزنامه می خواندند و روزنامه ها تیراژ بالایی داشتند ولی حالا بیشتر مردم خبرها را در فضای مجازی دنبال می نمایند. اینها لازمه زندگی جدید است ولی شاید الان پذیرش آن برای مان آسان نیست و احتیاج به گذشت زمان دارد.

او اضافه می نماید: بشدت با اجرای آنلاین موافقم و این فضای تازه ربطی هم به کرونا ندارد بلکه راهکاری جدید برای اجراست که اصولا نمی توان آن را تئاتر نامید، بلکه کاری است که در صفحات مجازی انجام می شود مانند سریال هایی که در اینستاگرام ساخته می شوند که مختصات خود را دارند.

ادبی با بیان تفاوت های میان اجرای صحنه ای تئاتر و اجرا در فضای مجازی یا تئاتر آنلاین خاطرنشان می نماید: بحث بدی یا خوبی مطرح نیست چون هر کدام یک مدیوم خاص هستند که مزایا و محدودیت های خود را دارد و مقایسه آنها با یکدیگر درست نیست.

این بازیگر که سال گذشته با نمایش خانم آنلاین به کارگردانی آریان رضایی تجربه بازی در اجرایی آنلاین را داشت، بر لزوم اجرای تئاتر آنلاین تاکید دارد و می گوید: اگر برنامه ریزی درستی می داشتیم، می شد از این فضا بهره خوبی گرفت و فعالان تئاتر می توانستند به جای بیکاری و خانه نشینی، فضای تازه ای برای کار داشته باشند.

او که تجربه بازی در آن نمایش را شیرین و جالب می داند، اضافه می نماید: این تجربه جالبی بود که با اجرای صحنه ای کاملا متفاوت است. خودت هستی و کامپیوترت. شکل و شیوه خود را دارد هر جای جهان و در هر شهری از ایران می توانند اجرایت را ببینند و مخاطبانت به تماشاگران یک سالن محدود نمی شوند. همچنانکه ما نیز دوست داریم تماشاگر اجراهای گروه های تئاتری در دیگر شهرها باشیم.

او درباره ایجاد ارتباط با تماشاگر در این شیوه اجرایی شرح می دهد: ما در آن تجربه، این ارتباط را داشتیم و تماشاگران همزمان با اجرای ما نظرات شان را می نوشتند و در واقع یک نوع تئاتر تعاملی بود.

این بازیگر در پاسخ به این پرسش که چرا تجربه اجرای آنلاین در مقطع کرونایی ادامه دار نشده و به یک جریان منقطع تبدیل شده است، شرح می دهد: زیرا مدیریتی وجود ندارد، درحالیکه این ماجرا باید سازماندهی شود اما چون این اتفاق رخ نداد، هر کس به صورت مستقل تجربه های فردی خودش را انجام می دهد که نمی تواند یک جریان مستمر را ایجاد کند. از طرف دیگر شاید مقطعی بودن این ماجرا و اینکه جدی گرفته نشد، به این دلیل برمی شود که اجرای آنلاین را وابسته به تعطیلی تئاتر می دانیم و به عنوان فضایی مستقل به آن نگاه نمی کنیم . به این معنا که همه تصور می کردند با بازگشایی تئاتر و برقراری اجراهای صحنه ای، دیگر احتیاجی به این شکل از اجرا نیست. در حالیکه اجرای آنلاین در جهان مورد توجه و استفاده قرار گرفته و به دوره کرونا هم مربوط نمی شود بلکه متناسب با زندگی امروزی است.

این مدرس تئاتر با اشاره به مخالفت هایی که با اجرای آنلاین در بخشی از جامعه تئاتری وجود دارد، خاطرنشان می نماید: بسیاری نسبت به اجرای آنلاین گارد دارند چون فکر می نمایند قرار است جایگزین اجرای صحنه ای شود، در حالیکه این طور نیست بلکه یک گونه نمایشی است که در کنار اجرای صحنه ای می تواند به حیات خود ادامه بدهد. همانطور که گونه های دیگری مانند اجرای خیابانی، تعزیه و... داریم که هر کدام صندلی و ارزش های خود را دارند. این شیوه هم می تواند اتفاق های خوبی را رقم بزند.

نسیم ادبی که در آستانه اجرای نمایش تازه اش که کارگردانی مشترکی با ندا شاهرخی است و فعلا با تعطیلی تئاتر رو به رو شده، درباره سرنوشت این اجرا می گوید: طبیعتا فعلا منتظر بازگشایی سالن ها هستیم. ضمن اینکه وقتی پای جان و سلامت افراد در میان است، نمی توان مردم را به حضور در سالن تئاتر دعوت کرد.