دنیای شگفت انگیز ما: رودخانه جوشان مایانتویاکو - وبلاگ گل یخ

به گزارش وبلاگ گل یخ، در اعماق جنگل های بارانی آمازون، در مایانتویاکوی پرو، رودخانه ای جریان دارد که دمای به شدت بالای آن موجب جوشش آبش می گردد. بومی ها به آن شانای-تیمپیشکا می گویند که معنی تحت اللفظی اش جوشیده بر اثر حرارت آفتاب است . آن ها باور دارند که آب گرم به وسیله ماری بزرگ به نام یاکوماما، یعنی مادر آب ها، آزاد می گردد و تخته سنگ بزرگی هم به شکل کله مار در سرچشمه رودخانه در تأیید این حرف وجود دارد.

رودخانه مایانتویاکو دارای 25 متر عرض و 6 متر عمق است، اما طول آن فقط 6.4 کیلومتر است. دمای آب بین 50 تا 90 درجه است و در بعضی نقاط به 100 درجه هم می رسد، به حدی که تماس با آن حتی در حد چند ثانیه ، موجب سوختگی درجه سه می گردد. تا حالا حیوانات بدشانس زیادی هم در این رودخانه افتاده و غرق شده اند. با وجود اینکه چشمه های آب گرم ثبت شده زیادی در آمازون وجود دارد، اما هیچ کدام به بزرگی شانای-تیمپیشکا نیستند.

هر ساله، تعداد انگشت شماری از گردشگران به مایانتویاکو سفر می نمایند تا طب سنتی مردم آشانینکا را تجربه نمایند. جالب اینجا است که به جز تعداد کمی ارجاعات مبهم در نشریات حوزه نفت و گاز در دهه 1930، هیچ سند علمی ای درباره این رودخانه وجود ندارد. به نحوی، این شگفتی طبیعی بیش از هفتاد و پنج سال است که توانسته از جلب توجه گسترده دوری گزیند. برای بیشتر پرویی ها، این رودخانه تنها یک افسانه است. زمین شناسان آن را رد نموده اند چرا که می گویند احتیاج به حجم عظیمی از حرارت گرمایی زمین است تا حتی بخش کوچکی از رودخانه بجوشد و حوزه رودخانه آمازون هم بیش از 640 کیلومتر با نزدیک ترین آتشفشان فعال فاصله دارد.

آندرس روزو، دانشمند زمین شناس دانشگاه متودیست جنوبی است که جز داستانی هایی که کنجکاوی اش را برانگیخته بودند، هیچ دلیلی برای باور کردن وجود رودخانه جوشان نداشت. او برای اولین بار در دوازده سالگی و از زبان پدربزرگش چیزهایی در این باره شنید. طبق داستانی که به او گفته شده بود، رودخانه به وسیله فاتحان اسپانیایی که برای پیدا کردن طلا تا اعماق جنگل پیش رفته بودند، کشف شده است. تعدادی از مردانی که بازگشتند، درباره سرزمین خطرناکی صحبت می کردند که پر از آب های سمی، مارهای آدمخوار، گرسنگی و بیماری و از همه مهم تر رودخانه ای بود که از پایین می جوشید.

بیست سال بعد از صحبت روزو با پدربزرگش درباره رودخانه، وی بالاخره کسی را پیدا کرد که واقعاً رودخانه را دیده بود و او کسی جز عمه خودش نبود. روزو اخیراً درباره این پدیده کتابی با عنوان رودخانه جوشان: ماجراجویی و اکتشاف در آمازون منتشر نموده است. او بعلاوه در حال اجرا مطالعات زمین شناختی مفصلی درباره رودخانه جوشان و همکاری با بوم شناسان میکروبی برای آنالیز موجودات اکسترموفیل ساکن در این آب های سوزان است. روزو امیدوار است که کتابش توجهات را به این شگفتی طبیعی و تهدیدات روزافزونش از جانب چوب بران غیرقانونی جلب کند. وی می گوید:

در اواسط دوره دکتری ام متوجه شدم که این رودخانه یک شگفتی طبیعی است و اگر کاری درباره اش نکنیم، مدت زیادی عمر نخواهد کرد.

منبع: Amusing Planet